قلب (بطن و دهلیز ) قلب چگونه کار می کند
قلب مهم ترین عضو بدن است که وظیفع آن خون رسانی به تمام قسمت های بدن است و اگر یک لحظه از کار افتدعواقب بسیاری بدی برای بدن دارد. قلب یک اندام ماهیچه ای استکه مسئول پمپاژ خون به شریان ها به وسیله حرکات ضربان دار متناوب است و به این صورت خون به همه نواحی بدن می رسد.
قلب شما در واقع یک عضله است. قلب کمی به سمت چپ در میانه قفسه سینه شما قرار دارد، و تقریبا به اندازه مشت بسته شماست. عضلات زیادی در نقاط مختلف بدن شما قرار دارند مثلا در بازو، ساق، پشت و اما عضله قلب یک عضله خاص است، و این خاص‌بودن به خاطر کاری است که انجام می‌دهد.
قلب خون را به همه بدن می‌فرستد. خون اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز بدن را فراهم میکند و مواد زائد را خارج میکند. قلب شما مانند یک تلمبه است یا در واقع دو تلمبه درون یک تلمبه. طرف راست قلب خون را از بدن دریافت میکند و به ریه‌ها می فرستد و طرف چپ قلب برعکس خون را از ریه‌ها دریافت میکند و به بدن تلمبه میکند.
پیش از هر تپش، قلب شما با خون پر می‌شود. بعد این عضله برای تلمبه‌کردن خون منقبض می‌شود. هنگامی که قلب منقبض می‌شود، فشرده می‌شود، و خون جمع‌شده درون آن به بیرون رانده می شود. قلب شما این کار را شب و روز انجام می‌دهد.
قلب یا دل ی نوعی عضو عضلانی در انسان‌ها است که خون را از طریق رگ خونی در دستگاه گردش خون به گردش درمی‌آورد.
قلب یا دل یا گِش نوعی عضو عضلانی در انسان‌ها و دیگر حیوانات است که خون را از طریق رگ خونی در دستگاه گردش خون به گردش درمی‌آورد. خون اکسیژن و مواد غذایی لازم را برای بدن مهیا می‌سازد و همچنین به از بین رفتن مواد زائد ناشی از متابولیسم (سوخت و ساز بدن) کمک میکند. قلب انسان به‌طور متوسط حدود ۷۵ بار در دقیقه می‌تپد. قلب انسان بین دو شُش در بدن قرار دارد و به گونه‌ای قرار گرفته‌است که رأس آن متمایل به سمت چپ و پایین قرار می‌گیرد.
هر ضربان قلب حدود هشت دهم ثانیه زمان می‌خواهد که این زمان شامل ۰٫۱ ثانیه انقباض دهلیزها، ۰٫۳ ثانیه انقباض بطن‌ها و ۰٫۴ ثانیه استراحت قلب می‌باشد. بافت قلب نیز همچون دیگر بافت‌های بدن نیاز به تغذیه دارد که تغذیهٔ قلب برعهدهٔ عروق کرونری (تاجی) می‌باشد.
قلب در فضای میانی میان‌سینه در سینه قرار دارد. قلب در لغت به معنی دگرگونی است قلب از لحاظ علمی اندامی است که در مرکز قفسهٔ سینه (متمایل به سمت چپ) واقع شده‌است و وزن آن ۳۰۰گرم است و خون را پمپاژ میکند نام این عضو به علت اینکه باعث دگرگونی خون و تبدیل خون کثیف به خون تمیز می‌شود قلب نام‌گذاری شده‌است در دگرگون کردن خون، قلب مانند یک تلمبه عمل میکند
اجزای قلب
در انسان‌ها، پستانداران دیگر و پرندگان قلب به چهار حفره تقسیم می‌شود: دهلیز چپ و راست که بالا و بطن چپ و راست که در قسمت پایین قرار گرفته‌است. معمولاً دهلیز و بطن راست را به نام قلب راستی و همتایان چپی آنها را به نام قلب چپی می‌شناسند. اما در مواردی دیگر، قلب ماهی‌ها دو محفظه، یک بطن و یک دهلیز دارد، در حالی که قلب خزندگان دارای سه محفظه است.
قلب از چهار حفره متفاوت پر از خون تشکیل شده است. دو تا از این حفره‌ها که در بالای قلب قرار دارند، دهلیز نامیده می‌شوند. دهلیزها حفره‌هایی هستند که خون بازگشته از ریه‌ها و سایر نقاط بدن را دریافت می‌کنند. قلب دارای یک دهلیز چپ و یک دهلیز راست است. دهلیز چپ خون را از ریه‌ها و دهلیز راست خون از سایر نقاط بدن می‌گیرد کار آنها فرستادن خون به ریه‌ها و بقیه نقاط بدن است
در یک قلب سالم به خاطر وجود دریچه‌های قلبی، خون از یک سمت وارد قلب می‌شود که این مسئله از جریان برعکس جلوگیری میکند. قلب در یک کیسه محافظتی قرار گرفته که پیراشامه (پریکارد) نام دارد و همچنین شامل مایع است.
دیوارهٔ قلب از سه لایه تشکیل می‌شود: ماهیچه قلب (میوکارد)، پیراشامه (پریکارد) و درون‌شامه قلب (آندوکارد). این عضو مخروطی شکل به‌صورت کیسه‌ای عضلانی تقریباً در وسط فضای قفسه سینه(مدیاستینوم میانی) کمی متمایل به جلو و طرف چپ قراردارد، و میان ریهٔ چپ و راست و متمایل به ریهٔ چپ می‌باشد و همین موجب شده‌است تا شکل و قرارگیری ریه‌ها با هم متفاوت باشد. از آنجا که قلب اندام بسیار حساسی و حیاتی است توسط قفسهٔ سینه (توراکس) محافظت می‌شود. ابعاد قلب در یک فرد بزرگسال حدود ۶x9x۱۲ سانتیمتر و وزن آن در آقایان حدود ۳۰۰ و در خانم‌ها حدود ۲۵۰ گرم (یعنی حدود ۰٫۴ درصد وزن کل بدن) می‌باشد.
در انسان‌ها، پستانداران دیگر و پرندگان قلب به چهار حفره تقسیم می‌شود: دهلیز چپ و راست که بالا و بطن چپ و راست که در قسمت پایین قرار گرفته‌است.
محل قلب در پشت استخوان جناغ سینه و حدفاصل غضروف‌های دنده‌های سوم تا ششم در سمت چپ قفسه سینه است. یک دیوارهٔ عضلانی قلب را به دو نیمهٔ راست و چپ تقسیم میکند. نیمهٔ راست مربوط به خون سیاهرگی و نیمهٔ چپ مربوط به خون سرخرگی است.
هر یک از دو نیمهٔ راست و چپ نیز مجدداً به‌وسیلهٔ یک تیغهٔ عضلانی افقی نازک‌تر به دو حفرهٔ فرعی تقسیم می‌شوند. حفره‌های بالایی که کوچک‌تر و نازک‌تر هستند دهلیز نام‌دارند و دریافت‌کنندهٔ خون می‌باشند. حفره‌های پایینی که بزرگ‌تر و ضخیم ترند بطنهای قلبی هستند و خون دریافتی را به سایر اعضای بدن پمپ می‌کنند. پس قلب متشکل از چهار حفره‌است: دو حفرهٔ کوچک در بالا (دهلیزهای راست و چپ) و دو حفره بزرگ در پایین (بطنهای راست و چپ )
دو نوع گردش خون در بدن انجام می‌شود:
گردش خون کوچک یا ریوی که خون CO2دار (دی‌اکسید کربن) از بطن راست قلب به ریه‌ها می‌رود. در آنجا تصفیه می‌شود و خون O2دار (اکسیژن) به دهلیز چپ قلب بازمی‌گردد و خون از دهلیز چپ قلب با گذر از دریچهٔ میترال (دولختی) که میان دهلیز و بطن چپ قراردارد، وارد بطن چپ می‌شود و به این ترتیب با انقباض بطن چپ خون از بطن چپ خارج می‌شود و گردش خون بزرگ یا آئورتی آغاز می‌شود و این خون ابتدا از طریق سرخرگ آئورت و به ترتیب دیگر عروق، در سراسر بدن جریان می‌یابد.
سلولهای بدن را تغذیه میکند و سپس خون CO2دار به دهلیز راست بازمی‌گردد و خون از دهلیز راست با عبور از دریچهٔ تریکاسپید (سه لختی) که میان دهلیز و بطن راست قرار دارد، وارد بطن راست می‌شود. به این ترتیب گردش خون در سراسر بدن انجام می‌شود و همهٔ سلولهای بدن تغذیه می‌شوند.
دهلیزها حفراتی با فشار کم و گنجایش بالا هستند که وظیفهٔ اصلی آنها ذخیرهٔ خون در هنگام انقباض عضلهٔ بطنی (سیستول) می‌باشد. انقباض دهلیزها مقداری خون اضافی را به داخل بطن‌ها می‌راند، اما حدود ۷۰درصد پرشدن بطن‌ها به‌صورت غیرفعال در هنگام استراحت بطنی (دیاستول) انجام می‌شود.
دهلیزها به‌وسیلهٔ یک دیوارهٔ بین دهلیزی نازک از هم جداشده‌اند. بطن‌ها حفراتی با فشار بالاتر هستند که وظیفهٔ پمپاژ خون به ریه و تمام بافت‌های محیطی را به‌عهده دارند.
چون فشار ایجادشده در بطن چپ بسیار بالاتر از فشار بطن راست است، لذا میوکارد بطن چپ نسبت به میوکارد بطن راست بسیار ضخیم‌تر است.
بطن‌ها به‌وسیلهٔ یک دیوارهٔ بین بطنی از هم جدا می‌شوند. این دیواره در قسمت بالا به صورت بافت هم‌بند و در قسمت میانی و پایین به‌صورت یک دیوارهٔ عضلانی است. دهلیزها و بطن‌ها توسط دریچه‌های دهلیزی – بطنیاز هم جدا می‌شوند.
این دریچه‌ها از جریان معکوس خون از بطن‌ها به داخل دهلیزها در جریان سیستول جلوگیری می‌کنند. قسمت بطنی این دریچه‌ها به‌وسیلهٔ طناب‌های وتری به نام عضلات پاپیلری بطن خود وصل می‌شوند.
هنگامی که دیواره‌های بطن منقبض می‌شوند عضلات پاپیلری نیز منقبض می‌شوند، اما برخلاف آنچه ممکن است تصور شود، کمکی به بسته‌شدن دریچه‌ها نمی‌کنند، بلکه لت‌های دریچه را به سوی داخل بطن‌ها می‌کشند تا از برآمده شدن بیش از حد آنها در جریان انقباض بطن به داخل دهلیزها جلوگیری کنند.
دریچه‌های نیمه هلالی، بطن‌ها را از مجاری شریانی جدا میکند و شامل دریچهٔ آئورت (بین بطن چپ و شریان آئورت) و دریچه پولمونر (بین بطن راست و شریان ریوی (پولمنری)) هستند.
دریچه‌های نیمه هلالی به طناب‌های وتری وصل نیستند و فشار زیاد در شریان‌ها در پایان سیستول موجب بسته‌شدن بسیار سریع و محکم آنها می‌شود درحالیکه دریچه‌های دهلیزی، بطنی بسیار نرم بسته می‌شوند.
قلب توسط پردهٔ دو لایه و نازک پریکارد از بقیهٔ احشای داخل سینه مجزا می‌شود. لایهٔ احشایی پریکارد موسوم به اپی کارد از لایهٔ جداری آن به‌وسیلهٔ فضای پریکاردی جدا می‌شود.
کیسهٔ پریکارد به‌طور طبیعی محتوی ۵ تا ۳۰ میلی‌متر مایع شفافی است که قلب را لغزنده می‌سازد و به آن امکان می‌دهد تا با حداقل اصطکاک منقبض شود
قلب از 3 نوع عضله تشکیل شده است:
معمولاً با هر تپش قلب، بطن راست همان قدر خون را وارد ریه‌ها میکند که بطن چپ خون را به سراسر بدن می‌فرستد
{ عضله دهلیزی ، عضله بطنی ،فیبرهای عضلانی تخصص عمل یافته تحریکی ، هدایتی }
سیستم هدایتی قلب در واقع ایمپالس الکتریکی را تولید و هدایت میکند. این فیبرها به دلیل محتوی کم فیبریل‌های انقباضی به‌طور ضعیف منقبض می‌شوند. انواع دهلیزی و بطنی عضلهٔ قلبی به همان روش عضلهٔ اسکلتی منقبض می‌شوند به استثنای این که مدت انقباض بسیار طولانی‌تر است.
اصول طب داخلی هاریسون ۲۰۰۸ قلب خون را از طریق سیستم گردش خون پمپاژ میکند. خونی که دارای اکسیژن اندکی باشد، از طریق گردش خون سیستمیک و بالایی و ورید اجوف تحتانی ورید اجوف وارد دهلیز راست می‌شود و بعد به بطن راست می‌رود.
از اینجا به گردش خون ریوی جریان می‌یابد، از طریق ریه‌ها اکسیژن دریافت میکند و دی‌اکسید کربن را پس می‌دهد.
خون دارای اکسیژن بعد از آن وارد دهلیز چپ می‌شود و از آنجا به بطن چپ می‌رود و از طریق آئورت به گردش خون سیستمیک انتقال می‌یابد که در این روند اکسیژن آن مصرف می‌شود و به صورت دی‌اکسید کربن با سوخت و ساز همراه می‌گردد.
معمولاً با هر تپش قلب، بطن راست همان قدر خون را وارد ریه‌ها میکند که بطن چپ خون را به سراسر بدن می‌فرستد. سیاهرگ‌ها خون را به قلب منتقل می‌نمایند، در حالی که سرخرگ‌ها، خون را از قلب خارج می‌سازند. سیاهرگ‌ها معمولاً فشار کمتری در مقایسه با سرخرگ‌ها دارند.
قلب هنگام استراحت با ضربان حدود ۷۲ بار در دقیقه می‌تپد.فعالیت این تعداد را افزایش می‌دهد، اما در طولانی مدت میزان استراحت قلب را کمتر می‌نماید و این مسئله برای سلامت قلب خوب است.
قلب یک عضو چهار حفره‌ای عضلانی می‌باشد که ۱ درصد سلولهایش خاصیت خود تحریکی دارند و دارای سیستم هدایت خودکاراست. این عضو دارای سلولهای ماهیچه قلبی (کاردیومیوسیتهای) تخصص یافته و فیبرهای هدایتی هست که انقباض ریتمیک را شروع می‌کنند. قلب در ۲۱–۲۲ روزگی در جنین انسان شروع به تپش میکند و نمو قلب ۵۰ روز طول می‌کشد.
در روز هشتم جنینی در موش (معادل هفته سوم در انسان)، قلب از یک لوله اولیه قلبی تشکیل شده‌است. این لوله توخالی شامل دو لایه می‌باشد: کاردیومیوسیتها در خارج و سلولهای اندوتلیال در داخل.
بین این دو لایه، ژله قلبی وجود دارد. در این مرحله هنوز اعصاب خودکار (اتونومیک) قلبی نمو پیدا نکرده‌است و خون در سرتاسر جنین بوسیله امواج انقباضی پیش برنده (پریستالتیک)، پمپ می‌شود. این حرکات پریستالتیک از قسمت دم قلبی شروع می‌شود. با ادامه نمو، لوله قلبی طویلتر شده و یک لوپ به سمت راست تشکیل می‌دهد.
سلولهای اندوکاردیال به سلولهای مزانشیمی تبدیل شده و بین دو لایه مهاجرت می‌کنند و ژله قلبی را می‌پوشانند. برای تشکیل لایه سوم قلبی، لوله قلب توسط لایه اپی کاردیومی پوشیده می‌شود.
سلولهای اولیه اپی کاردیومی در روز نهم جنینی در موش (تقریباً هفته چهارم در انسان)، درون ارگان پیش اپی کاردیومی (یک دسته سلول شبیه گل کلم در قاعده لوله قلبی) یافت می‌شوند.
این سلولها به سمت لوله قلب مهاجرت کرده و قلب را می‌پوشانند. در روز دوازدهم جنینی در موش، پوشش اپی کاردیال کامل می‌شود. در این زمان، مهاجرت سلولهای ستیغ عصبی (نورال کرست سلها) در نمو عصبدهی قلبی نقش دارد.
نورال کرست سلها گروهی از سلولهای مهاجر هستند که در همه مهره داران یافت می‌شوند و قادر به تبدیل به انواع بافت از جمله عضله صاف، سلولهای عصبی (نورونها) و سلولهای گلیا و غیره می‌باشند.
کنده شدن نورال کرست سلها و مهاجرت آنها ازلوله عصبی (نورال تیوب) به کمک تغییرات در چسبندگی سلولها رخ می‌دهد که شامل کاهش مقدارمولکول چسبندگی سلول نورونی (NCAM) و N- کادهرین می‌باشد. در طول نمو قلبی، حرکات پریستالتیک بوسیله انقباض هماهنگ، توسط گره سینوسی- دهلیزی جایگزین می‌شود.
لازم است ذکر شود که عصب دهی پاراسمپاتیک قبل از سمپاتیک انجام می‌شود.
Bone morphogenetic proteins (BMPکه توسط سلولهای اپی کاردیومی ترشح می‌شوند، سبب تمایز سلولهای عصبی به سمپاتیک و پاراسمپاتیک می‌شوند.
فاکتور نوروتروفیک مشتق از رده سلولی گلیال (GDNF), نورتورین(NRTN) و آرتمین (artemin) از جمله فاکتورهای نوروتروفیک (NTFs) برای تمایز نورونهای پاراسمپاتیک قلبی می‌باشند. نورونهای پاراسمپاتیک وقتی به قلب می‌رسند تشکیل عقده (گانگلیا) را می‌دهند و از اینجا سلولهای عصبی پس عقده ای (پس گانگلیونی) منشأ می‌گیرند و این در حالیست که سلولهای عصبی پس گانگلیونی سمپاتیکی از تنه سمپاتیکی در خارج از قلب منشأ می‌گیرند.
فاکتور رشد عصبی (NGF)، نوروتروفین- ۳ (neurotrophin-3) و نوروتروفین- ۴و۵ (neurotrophin-4/5) از جمله فاکتورهای نوروتروفیک هستند که عصبدهی سمپاتیک را تنظیم می‌کنند و سبب افزایش تراکم عصبدهی آن می‌شوند. اندوتلین - ۱ که از اندوتلیوم وریدی ترشح می‌شود نیز سبب افزایش بیان فاکتور رشد عصبی(NGF) می‌شود.
این در حالیست که فاکتور سمافورین- ۳(semaphorin 3) تراکم عصبدهی آن را کاهش می‌دهد. به این ترتیب گرادیان عصبدهی سمپاتیک از اپی کاردیوم به اندوکاردیوم شکل می‌گیرد.
بدین ترتیب اعصاب اتونومیک قلبی، ضربان قلب را تنظیم می‌کنند. تحت شرایط پاتولوژیک، تراکم فیبرهای عصبی، تغییر یافته و منجر به فعالیت زیاد (عصبدهی زیاد) یا خیلی کم (عصبدهی کم) در قلب می‌شود. تحریک نامنظم قلبی در بیماری فیبریلاسیون دهلیزی(atrial fibrilation)، سبب تحریک اندوتلین- ۱ شده و بیان فاکتور رشد عصبی را بالا می‌برد؛ که این عمل، سبب افزایش عصبدهی سمپاتیک می‌شود.
مشکلات قلبی
بیماری‌های قلب و عروقی (CVD) معمول‌ترین عامل مرگ در جهان در سال ۲۰۰۸ بودند که باعث ۳۰ درصد از موارد مرگ شدند. از این میزان بیش از سه چهارم به خاطر بیماری شریان‌های کرونری و سکته بوده‌است.
عوامل خطر شامل مواردی همچون: سیگار کشیدن، اضافه وزن داشتن، عدم فعالیت‌های ورزشی کافی است
عوامل خطر شامل مواردی همچون: سیگار کشیدن، اضافه وزن داشتن، عدم فعالیت‌های ورزشی کافی، کلسترول بالا، فشار خون بالا، نوعی دیابت که به شکلی ضعیف کنترل شده و موارد دیگر می‌شود. تشخیص بیماری قلبی عروقی اغلب با شنیدن به صدای قلب با گوشی پزشکی، ECG یا با فراصوت صورت می‌گیرد. بیماری‌های مرتبط با قلب اصولاً با متخصصین قلب درمان می‌شود، هرچند که بسیاری از متخصصین پزشکی دیگر نیز ممکن است در حل این مسئله کمک کنند.
متخصصان اعتقاد دارند بیماری سرطان صرف نظر از این که فرد مبتلا اقدام به درمان دارویی کرده باشد یا خیر، می‌تواند به عضلات قلب آسیب برساند.
شیمی درمانی به‌طور بالقوه موجب مسمومیت قلب می‌شود و بیماران سرطانی را در برابر اختلالات قلبی از جمله ایست قلبی یا ایسکمی میوکارد آسیب‌پذیر میکند ضمن اینکه رشد خود تومور نیز می‌تواند موجب آسیب بافت قلب شود.
دهلیزها و بطن‌ها مانند یک تیم با هم کار می‌کنند، دهلیزها از خون پر می‌شوند، بعد خون را به درون بطن‌ها می‌فزستند. سپس بطن‌ها منقبض می‌شوند و خون را از قلب خارج می‌کنند. در حالیکه بطن ها دارند منقبض می‌شوند، دهلیزها مجددا پر می‌شوند و برای انقباض بعدی آماده می‌شوند
بطن چیست؟
دو حفره پایین قلب بطن نامیده می‌شوند. قلب دارای یک بطن چپ و بک بطن راست است. در میانه قلب بین دو بطن دیواره ضخیم عضلانی وجود دارد که به آن "سپتوم"می‌گویند. کار سپتوم جدا کردن طرف راست قلب از طرف چپ قلب است
بطن‌ها دو حفرهٔ تحتانی قلب هستند که توسط دیواره‌ای قطور و محکم ماهیچهای از یک‌دیگر جدا شده‌اند. اندازهٔ بطن‌ها از دهلیزها بزرگ‌تر است؛ و وظیفهٔ آنها تلمبه کردن خون به خارج از قلب است.
۱. دهلیز راست ۲. دهلیز چپ ۳. بزرگ سیاهرگ زبَرین ۴. آئورت ۵. سرخرگ ششی ۶. سیاهرگ ششی ۷. دریچه میترال (دو لتی) ۸. دریچه آئورتی ۹. بطن چپ ۱۰. بطن راست ۱۱. بزرگ‌سیاهرگ زیرین ۱۲. دریچه سه‌لتی ۱۳. دریچه ششی
هر تحتانی بطن دارای دو دریچه‌است که یکی از آنها موجب ورود خون از طریق دهلیزها به بطن؛ و دیگری موجب خروج خون از بطن به خارج از قلب و اندام‌های دیگر می‌شود.
بطن راست خون را از طریق دریچهٔ سه‌لختی از دهلیز راست دریافت میکند؛ و سپس آن را از طریق دریچهٔ ششی به سرخرگ ششی و به سوی شش‌ها می‌فرستد. بطن چپ خون اکسیژنه را از طریق دریچهٔ میترال (دولختی) از دهلیز چپ دریافت کرده و آن را از طریق دریچهٔ آئورتی به آئورت و به این ترتیب به سراسر بافت‌های بدن می‌فرستد.
دیوارهٔ بطن‌ها از دیوارهٔ دهلیزها قطورتر است
دیوارهٔ بطن‌ها از دیوارهٔ دهلیزها قطورتر است، چرا که فشار خونی که به دهلیزها می‌ریزد یا از آنها خارج می‌شوند بسیار کمتر از فشار خون است از از بطن‌ها به داخل سرخرگ‌ها (آئورت و سرخرگ ششی) تلبمه می‌شود؛ بنابراین، قطر و استحکام دیوارهٔ بطن‌ها مقاومت آنها را در برابر این فشار ممکن می‌سازد.
بطن در مهره داران
همهٔ پستانداران و پرندگان همچون انسان دارای دو بطن هستند که با وجود تفاوت‌هایی که از نظر اندازه و شکل دارند، همان وظایف را در قلب بر عهده دارند. بطنهای خزندگان به‌طور کامل از یک‌دیگر جدا نشده‌اند. قلب خزندگان نیز دارای دو بطن است ولی تفاوت اصلی آن با قلب پستانداران و پرندگان این است که دو بطن به‌طور کامل از یک‌دیگر جدا نشده‌اند.
به همین دلیل خون اکسیژنهٔ سیاهرگ‌ها تا حدودی با خون سرخرگ‌ها مخلوط می‌شود و اندکی از کارایی قلب می‌کاهد. تمساح سانان تنها راسته‌ای از خزندگان هستند که دارای بطن‌هایی کاملاً جدا از همدیگر می‌باشند. در دوزیستان قلب دارای دو دهلیز ولی تنها یک بطن است بنابراین خون سیاهرگی و سرخرگی کاملاً با یک‌دیگر مخلوط می‌شوند و بازده قلب به شدت کاهش پیدا میکند.
به همین دلیل اکسیژن‌رسانی به تمامی بافت‌های بدن از طریق دستگاه گردش خون کفایت نمی‌کند؛ و تنفس از راه پوست مکملی برای جبران این نقص به‌شمار می‌آید.
در بطن برخی گونه‌های دوزیستان دیوارهٔ کوچکی وجود دارد که بخشی از بطن را به دو بخش تقسیم میکند.
ماهی‌ها تنها دارای یک دهلیز و یک بطن هستند. ماهی‌ها برخلاف سایر مهره داران که دستگاه گردش خون مضاعفی دارند (دو حلقه، یکی از آنها مسیر خون از قلب به شش‌ها و سپس دوباره به قلب؛ و دیگری مسیر خون از قلب به اندام‌های مختلف بدن و سپس به قلب است)، دارای دستگاه گردش خون ساده یا تک حلقه‌ای هستند.
به این ترتیب، خون از بطن خارج شده و در ابتدا به آبشش‌ها رفته، سپس اکسیژن را در امتداد مسیرش به سراسر بافت‌های بدن می‌رساند، و آنگاه با قلب بازمی‌گردد و به دهلیز می‌ریزد.
خوب خون شما به چهار دریچه مخصوص متکی است. یک دریچه به چیزی اجازه عبور می‌دهد و با بسته‌شدن آن را د رهمان‌طرف نگه می‌دارد- درست مثل گذشتن از یک در که پشت سر شما بسته می‌شود و نمی‌گذارد شما به عقب باز گردید.
دو تا از این دریچه‌ها دریچه میترال ، بین دهلیز و بطن چپ ، و دریچه سه‌لتی، بین دهلیز و بطن راست میگذارند خون از دهلیزها به بطن‌ها جریان پیدا کند، اما از بازگشت خون از بطن به دهلیز جلوگیری می‌کنند.
دو دریچه دیگر دریچه آئورتی ، در خروجی بطن چپ و در ابتدای شریان آئورت، و دریچه پولمونر ، در خروجی بطن راست و در ابتدای شریان ریوی ، میگذارند خون از بطن‌ها وارد این شریان‌ها شود، اما از بازگشت خون از این شریان‌ها به درون بطن‌ها جلوگیری می‌کنند.
به لاب‌داب گوش دهید هنگامی که برای چکاپ به نزد دکتر می‌روید، دکتر شما با استفاده از گوشی پزشکی به دقت به قلب شما گوش میکند. یک قلب سالم در هر تپش صدای لاب ، داب را ایجاد میکند. این صدا از بسته‌ّدن دریچه‌ها بر روی خون درون قلب ایجاد می‌شود.
هنگامی که برای چکاپ به نزد دکتر می‌روید، دکتر شما با استفاده از گوشی پزشکی به دقت به قلب شما گوش میکند
اولین صدا (لاب) هنگامی رخ می دهد که دریچه های میترال و سه‌لتی بسته می شوند. صدای دوم (داب) هنگامی که پس از اینکه خون از قلب به بیرون رانده می‌شود و دریچه‌های آئورتی و ریوی بسته می‌شوند، رخ می‌دهند. هر چند قلب شما درون قفسه سینه شما قرار دارد، راه ساده‌ای برای بررسی کار آن از بیرون وجود دارد.
این راه ساده نبض شما است. شما می‌توانید نبض تان را در جاهایی که یک شریان بزرگ از زیر پوست شما عبور میکند، حس کنید.دو مکان خوب برای لمس نبض شریانی در گردن و در سمت داخلی مچ، درست زیر شست است. نبض را به صورت ضربه کوچکی زیر پوست می‌توانید لمس کنید.
هر ضربه ناشی از انقباض یا فشرده‌شدن قلب شماست.با شمارش تعداد نبض در یک دقیقه می‌توانید تعداد ضربان‌های قلب را اندازه بگیرید. هنگامی که در حال استراحت هستید احتمالا بین 70 تا 100 بار قلب‌تان ضربان خواهد داشت.
مواد غذایی که از بروز بیماری های قلبی جلوگیری می کند غذاهای دریایی ، میوه ها ،سبزیجات ،آجیل ، سبزیجات و میوه موجب محافظت فرد در مقابل بیماری های قلبی و عروقی می شود سیر و پیاز و سبزی ها سرشار از آنتی اکسیدان های ضد انعقاد هستند.
آموزش:
- موضوع: علوم پزشکی
- زیر شاخه: سایر پزشکی
- دسته بندی: سایر پزشکی ها
- عنوان: قلب (بطن و دهلیز ) قلب چگونه کار می کند
- تعداد بازدید: ۳,۷۱۳
اشتراک گذاری:
